Jaloers was ik.

Op mensen die ik zag genieten tijdens een etentje met vrienden of familie

Ze lachten met elkaar, leken ontspannen.

Op mensen die me vertelden uit te kijken naar hun net geboekte vakantie.

De nieuwe omgeving die ze zouden ontdekken.

De nieuwe ervaringen die ze op zouden doen.

Ja, ik wilde dat ook allemaal wel.

Maar ik wist; ik zou daar toch niet van kunnen genieten.

Angst zou de boventoon voeren.

Ik zou alleen maar bezig zijn met piekeren.

Lichamelijke spanningsklachten ervaren.

Nee.

Ik was geen persoon die van dat soort dingen kon genieten.

Daar was ik van overtuigd.

Dus wanneer ik uit eten ging, was het wachten op het moment dat de spanning weer zou opkomen.

Dan wist ik; zie je wel.

Ik heb gelijk.

Ik kan hier niet van genieten.

En startte het voor mij zo bekende cirkeltje weer op.

Uiteindelijk vond ik het niet kunnen genieten van de dingen die ik deed nog erger dan het ervaren van de angst zelf.

Inmiddels heb ik deze cirkel weten te doorbreken.

Ik zal niet zeggen dat ik nooit meer spanning voel tijdens vakanties of etentjes.

Maar ik weet wel dat ik er enorm van kan genieten.

Ook al is er angst.

Sterker nog, doordat kunnen genieten niet zo vanzelfsprekend voor mij is, kan ik ook van hele kleine dingen in het leven genieten.

Dat is een van de meest waardevolle dingen die ik heb ervaren op het moment dat ik de manager van mijn angst werd.

En dat is waar ik jou ook bij wil helpen.