Althans, dat is de diagnose die in 2016 werd gesteld.

En daar zit ik dan maar mooi mee.

Alhoewel, zit ik ermee?

Nee.

Voor mij is die diagnose slechts een woord.

Dat was het toen trouwens ook al.

Deze werd gesteld omdat hij een ingang bood voor hulp.

Mij maakte het op dat moment niet uit wat voor een labeltje er op mijn klachten en problemen geplakt werd, als ik maar de juiste hulp kreeg.

Maar goed, ik had dus een stoornis in mijn angstsysteem.

En dat klinkt best wel zwaar.

Maar zo kijk ik er niet naar.

Ik zie angst als een verzameling van fysieke sensaties, emoties, gedachten, herinneringen die zich in een bepaald moment voor doen en tezamen een beleving vormen die wij herkennen als ‘angst’.

En in het andere moment zijn er weer andere emoties, gedachten en fysieke sensaties aanwezig.

Dat is geen vaststaand gegeven, maar dynamisch.

Net zoals op het ene moment de zon schijnt en het op het andere moment bewolkt is.

Dus laat je meebewegen met de stroom van de wind.

Leer hoe je je staande houdt in de storm.

Leer schaatsen op het gladde ijs.

Zodat je kan ervaren dat er ook veel plezier te beleven valt als het weer buiten guur is.

Ik kreeg de diagnose gegeneraliseerde angststoornis.

Dat was in 2016.

Ik leef nu.

En vandaag was een mooie dag.